NIESPODZIANKI I SPEŁNIONE MARZENIA

Jak co roku wiosna, dzięki zmiennej aurze potrafi skutecznie podnieść ciśnienie fotografom pejzaży serwując na zmianę serie rozczarowań i ekscytacji .

Wiosna, jak żadna inna pora roku pokazuje, że krajobrazy nie powinny być utożsamiane przez fotografów z miejscami, a raczej zachodzącymi w czasie procesami. Procesami wzajemnego, dynamicznego przenikania się światła i materii, będącymi żyznym polem dla poszukiwania synergii. Właśnie owe synergie, umiejętnie dostrzeżone i zinterpretowane za pomocą aparatu fotograficznego, są moim zdaniem podstawowym budulcem klimatycznych fotografii krajobrazu.

Ćwiczenie w sobie cierpliwości w odnajdowaniu synergii pomiędzy światłem i materią, otwartość na budowane pomiędzy nimi relacje, z czasem może doprowadzić do takiej wprawy, że będziemy je w stanie odnajdywać w miejscach i przy świetle, które jeszcze kilka lat temu uznawaliśmy za kompletnie niewarte naszej uwagi.

Oczywiście cały czas będzie się zdarzać (aparat przecież widzi świat nico inaczej niż my sami), że końcowy efekt nie będzie dokładnie taki jak sobie zamierzyliśmy. Nie warto się jednak zrażać. Niepowodzenia nie powinny być w takich przypadkach powodem do zniechęcenia. Wsparte o wyciągnięte z nich wnioski mogą stać się przecież trampoliną do odkrywania kolejnych dróg ku sukcesom.

PS1. Tak mi się ostatnio skojarzyło, że to całe moje fotografowanie można porównać do przeszukiwania bombonierki będącej uprzednio przedmiotem zainteresowania domowników. Większość na co natrafiam to puste papierki. Czasami jednak trafi się niespodzianka w postaci przeoczonego cukierka, a od czasu do czasu będzie to nawet spełnione marzenie w postaci ulubionej czekoladki. ;-)

PS2. I wreszcie w mojej galerii pojawiło się zdjęcie zawierające ludzką postać. To naprawdę przełom! ;-) Przekonajcie się sami klikając na ostatnie zdjęcie z niniejszej galerii.